บทที่ 5 : ผู้ดี ย่อมเป็นผู้มีสง่า
บทที่ 5 : ผู้ดี ย่อมเป็นผู้มีสง่า กายจริยา ย่อมมีกิริยาอันผึ่งผายองอาจ จะยืนนั่ง ย่อมอยู่ในลำดับอันสมควร ไม่เป็นผู้แอบหลังคนหรือหลีกเข้ามุม ย่อมไม่เป็นผู้สะทกสะท้าน งกเงิ่น หยุดๆ ยั้งๆ วจีจริยา ย่อมพูดจาฉะฉานชัดถ้อยความ ไม่อุบอิบอ้อมแอ้ม มโนจริยา ย่อมมีความรู้จักงาม รู้จักดี ย่อมมีอัชฌาสัยอันกว้างขวาง เข้าไหนเข้าได้ ย่อมมีอัชฌาสัยเป็นนักเลง ใครจะพูดหรือเล่นอันใด ก็เข้าใจและต่อติด ย่อมมีความเข้าใจว่องไว ไหวพริบรู้ทันถึงการณ์ ย่อมมีใจอันองอาจกล้าหาญ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น